Ç'irok 23.

Risqê gurê kore

Rojekê merîkî ze'fî k'esîv hebû, gundekîda bû şivan. Rojekê mîstewrek ji pêz qetya û revî. Şivan da pey çû. Çû, lê nihêrî mî k'ete gelîkî li ber mixarekê. Gurekî kor ji laua xwe derk'et û mîstewr girt, ber lana xweda xar. Şivan zivirî çû gihîşte pezê xwe. Êvarê pez bir gund û e'lemetî da gundya, wekî sibê ew naçe ber pêz. Jina wî pêda k'et, çima naçe ber pêz. Şivan go: "Jinik, ezim ez naxebitim, çima xwedê risqê garê kor lanêda digihîne, çima min navîne ku risqê miû negihîne?" Jina şivîn lê nihêrî ku e'bûra zarê wê nabe, rabû çû cem rîspî û dewsa mêrê xwe çû ber pêz. Şivanek jî heval bû. Rojekê herdu şivan çûn çolê, ber qûç'ekê rûniştin lê nihêrîn, wekî derêk'ûpekî tê xayan. Çûn derê k'ûpê vekirin lênihêrîn wî k'ûpîda t'ije zêrin. Jina şivîn go: "Bira, emê pêz bivin gund, paşê tu û mêrê min werin zêr derxin bîniû". Şivan go: "Birabe".
Ew pêz ajotin hatin gund. Berî êvarê şivan hat pey mêrê jinikê go: "Rabe em herin, me k'ûpe zêr dîtye, em xwera bînin bên". Mêrê jinikê go: "Na, bira, ez naêm. Çima xwedê dikare risqê gurê kor lanêda bigihîne, çima nikare risqê min malda bigihîne". Şivan go: "Gor bavê te, ezê va herim k'ûpe zêr xwera bînîm". Jinikê h'evsa xwe kir şivînra neçû. Şivan çû gihîşte qûç'ê, derê k'ûpê vekir lê nihêrî çi bivîne, k'ûp t'ije me'rin, ser hev, bin hevra diçin, go: "Welle, wekî usane ezê vî k'ûpê me'ra bivim k'uleka şivînda bavêjim bira wî bêxîretî bikujin". Ew k'ûp hilda anî gund. Çû rabû ser xanîyê şivîn, k'ulekêra k'ûp vala kir mala wî, Pişta xwe daê û çû. Mêrik û jinik ç'ira vêxistin, lê nihêrîn, wekî k'ûpe zêr ji k'ulekêra ro kirine. Rabûn zêr t'op kirin, mêrik go: "Jinik, te dî ne min tera digo, çima xwedê dikare risqê gurê kor lanêda bighîne, çima min nabîne ku risqê min jî bighîne?"